In de zestiger jaren van de vorige eeuw hebben veel mensen elkaar ontmoet in jongerencentrum Oase, maar er zijn er maar weinig die, zoals Ben en Marianne van der Putte, het weten te schoppen tot een gouden huwelijk.
Dat de Oase een unieke geschiedenis heeft in Son en Breugel, is voor vele generatiegenoten van Ben van der Putte en Marianne Verhoeven een gegeven. Ben heeft zelfs als tiener nog meegewerkt aan de bouw van dit jongerencentrum. “Ik heb nog stenen uitgebikt van de oude kerk die toen afgebrand was. En mijn stucwerk zit nog steeds tegen de muur, dat is nog niet vergaan.” Marianne: “Je ontmoette elkaar hier. Op zaterdagavond en zondagsmiddag, altijd ramvol.” Ben: “Als je kijkt hoeveel kinderen in de Oase op zijn gegroeid, dat is ongelofelijk. Niet met een pen te beschrijven.” Toen Ben en Marianne ouder werden, werden ook stiekem uitstapjes gemaakt naar Eindhoven, Sint-Oedenrode en Veghel. “Maar hier was het toch altijd veel gezelliger.”
De ouders van Ben kwamen vanuit de rook van de Grolschfabriek in Groenlo naar Son. “Mijn vader was erg goed met motoren, radio’s, versterkers en zo. Op de avondschool in Doetinchem maakte hij zich ook nog elektrotechniek en smederij eigen en kwam zo als onderhoudsmonteur terecht bij de steenfabriek Terra aan de Kanaaldijk in Son. Ik was toen 11 jaar”. Marianne is ‘een echte Sonse’. Dochter van een stapelverliefde vader en Duitse moeder. Haar vader had zijn vrouw leren kennen in Oost-Duitsland en heeft haar na de oorlog meegebracht naar ons dorp. “Ik was toevallig met vriendinnen met vakantie in Berlijn de dag dat de muur viel. Nou toeval… het had volgens mij zo moeten zijn. We vonden het al zo raar dat men zo makkelijk door de controleposten kwam al enkele dagen voordat de Berlijnse Muur viel.”
Lange broek en platte schoenen
Het stel trouwde op jonge leeftijd. Ben was 20 jaar en Marianne 18 jaar toen ze in het huwelijksbootje stapten. Marianne: “We moesten onze ouders om toestemming vragen. Toen was je pas volwassen als je 21 jaar was. Ik trouwde in een lange broek en platte schoenen, dat was echt not done in die tijd. Voor de moeder van Marianne kwam dat niet als een verrassing, Zij kende haar ‘dwarse’ dochter en had deze bruidskleding al voorspeld aan haar man. Na hun huwelijk gingen ze samen op kamers wonen in de De Klerkstraat, op de bovenverdieping bij een alleenstaande dame. In 1972 verhuisde het stel naar Breugel, waar ze nooit meer zijn vertrokken. Eerst in de Mercuriusstraat, maar nu alweer bijna 15 jaar met veel plezier in de Apollolaan.
“Mensen zeiden ‘je gaat als Sonse toch niet in Breugel wonen? Dat kan echt niet.’ Toen we jong waren en kinderen uit Breugel tegenkwamen schreeuwden we ook naar elkaar ‘hey boeren, hey bokken.’ Je wist niet beter, iedereen deed het. Voor ons was het geen probleem om in Breugel te gaan wonen. Nu kunnen we vanuit de woonkamer de seizoenen zien veranderen, we hebben een klein plantsoentje voor het huis en dat houdt ook nog eens het blik uit het gezichtsveld”.
Settelen en leuke dingen doen
Ben is nu 70 jaar en Marianne 68 jaar. “We zijn acht jaar zonder kinderen geweest, bewust. We waren te jong, een goede beslissing. Eerst eventjes de hoorns eraf stoten, settelen en leuke dingen doen.” Nu heeft het stel twee kinderen en vier kleinkinderen. Zoon Bram woont met zijn kinderen Mose en Kazoe in Eindhoven en dochter Aniek woont in Son en Breugel met haar kinderen Sophie en Noah. Alles lekker dichtbij.
Dan toch de clichévraag: wat is het geheim van 50 jaar huwelijk? Ben: “We laten elkaar vrij. Dingen doen die je wil doen. Marianne ging veel reizen en ontdekken, ik gaf daar niet zoveel om. Ik was bezig met competitie handbal en zaalvoetbal en veel met de racefiets weg”. Marianne heeft met vriendinnen veel van de wereld gezien. Meerdere safari’s, maar ook het verre Oosten zoals Vietnam, India en Nepal en veel stedentrips. Marianne: “Je kunt elkaar toch niet vast blijven houden, dat kan toch niet?” Ben is meer van de natuur, maar het is er toch van gekomen om samen een paar verre reizen te maken: Ecuador met het regen- en nevelwoud en alsnog samen een safari in Tanzania met een laatste week Zanzibar waarin ieder z’n eigen ding ging doen: Ben duiken en Marianne lekker lezen op het strand.
Toen Ben kon gaan genieten van zijn pensioen en AOW besloot hij een totaal andere trip te maken: een voetreis met tentje naar Santiago De Compostela vanuit ons eigen dorp. Een tocht van bijna vier maanden wat bij hem een grote indruk heeft achtergelaten.
