Deze maand is er weer een poesje bij gekomen in het huis van mijn moeder, haar vriendin en mijn oma. Het is inmiddels al de zoveelste.
Het is een kleine dierentuin in hun huis, en dus altijd gezellig als je even langs komt. In totaal nu 4 honden en ik geloof 5 katten?! Daarbij heeft haar vriendin ook een hondenuitlaatservice / dieren verzorgingsservice, StraatjeOm. Het is dus ook niet gek dat zowel ik als mijn zusje ook wat dieren hebben. Zij houd van honden, ik van katten en paarden.
Het poesje wat er bij is gekomen, is een vondeling. Ook al niet de eerste binnen het gezin. Het begon met Sem, samen met zijn broertjes, zusjes en moeder waren ze op straat gedumpt. Dus wij hebben er toen één in huis genomen. Hierna volgde Poes, een zwerfkat zonder staart en slechte heupen. Elmo en Guus, al weet ik hun verhalen al niet meer. Toen kwam Moos, hij was pas een paar dagen oud. En dus nog compleet afhankelijk van zijn moeder, die nergens te bekennen was. Mijn moeder en aanhang hebben Moos met de fles groot gebracht, wat een toewijding hebben ze hiervoor gehad! Je snapt natuurlijk wel dat deze katten bij hun oud mogen worden.
Maar terug naar het recente geval: Frodo. Een aantal weken geleden werd er in de bossen katten miauw gehoord. Er zat een verwilderde kitten in het bos, hij had duidelijk erg veel honger. En nog erger, veel pijn. Er zat een open wond op zijn staartje. Enkele dagen zijn mama en haar vriendin bezig geweest om het arme poesje te vangen, maar dat vergde veel geduld. Maar het is gelukt. Meteen door naar de dierenarts. Hij is pas 6 weken oud! De wond was geïnfecteerd, er zaten zelfs maden in. Er zat niks anders op dan het staartje te amputeren. Wat moet het beestje pijn hebben gehad. Als het nog een dag langer had geduurd, was het poesje er niet meer geweest. De eerste dagen zat hij alleen op een kamertje, elke 2 uur ging mama naar binnen en kweekte zo langzaam een band. Inmiddels is het stompje van zijn staart goed genezen en speelt hij met de rest van alle dieren.
Wat bezielt mensen toch om hun dieren zomaar buiten te gooien? Deze week zag ik op Facebook een bericht voorbij komen, inclusief foto, van een hond welke vast was gebonden aan een boom in het bos. Ik snap deze mensen echt niet. Hoe kun je nou zoiets doen?!
Wat ik eigenlijk wil zeggen met dit bericht, is dat ik zo onwijs trots op mijn moeder, haar vriendin en Oma ben. Dieren die het echt nodig hebben, komen op hun pad. Ze worden met heel erg veel liefde ontvangen en voor gezorgd. Soms denken andere mensen aan hun, als zij een dier hebben gevonden. Wat dus betekend dat ze bekend staan als echte dieren vrienden. Wat een mooi compliment. Ik hoop dat ze er nooit mee stoppen, en dat er nog veel meer mensen zijn zoals hun.
Mam, Anita en Oma, ga zo door! Er zijn nog zoveel dieren op de wereld die jullie zorg, in welke vorm dan ook, zo hard nodig hebben!
Liefs,
Nathalie
