Onlosmakelijk zijn ze met elkaar verbonden. Son en Breugel en de brug over het Kanaal.
Al net zo lang als het ding erin welke vorm dan ook ligt, de brug heeft altijd gezorgd voor een hoop discussie en veel meer. Sleutelrol in de 2e Wereldoorlog bij de bevrijding van Nederland. Zelfs in de beroemde oorlogsfilm Een Brug Te Ver kwam de brug (of was het toch die andere?) ter sprake.
Jarenlang lag er een draaibrug die, elke keer als er een boot aan kwam, met de hand door de brugwachter moest worden opengedraaid. Dat duurde lang en zorgde voor veel fileproblemen. Later werd dat ding vervangen door dat spuuglelijke en krakkemikkige exemplaar wat er nu staat. Ellenlange files in de tijd dat al het verkeer nog door ons dorp kwam gesjeesd. Files tot aan Veghel, soms wel Uden aan toe als de brug weer eens kapot was. Of als er gewoon een drukke ochtend- of avondspits was.
De brug werd vervloekt tot en met, zelfs een stukje uit het carnavalslied “Krutjesgat” (heel bekend van de brug die kloten is) refereerde aan de toenmalige verkeersproblematiek, mede veroorzaakt door die brug. Jarenlang is er geprotesteerd om de weg uit het dorp te krijgen. De melkboer zette regelmatig een grote boot op het kruispunt in de Kanaalstraat. Met een hoop commotie van dien. We kunnen wel concluderen de brug en omgeving in de geschiedenis van ons dorp toneel is geweest van oorlog, ruzie en protesten.
Maar nu is alles anders. Inmiddels is de weg al jaren weg uit ons dorp, en de verkeersproblematiek is verleden tijd, geen stinkende vrachtauto’s en blikken muur meer door ons dorp. Of toch niet helemaal? De frequentie van het aantal keren dat de brug nu open gaat, is de laatste tijd enorm gestegen. Het werkt natuurlijk ook niet mee dat de brug op een afstand wordt bestuurd. Het komt regelmatig voor dat pas enkele minuten na het passeren van het jachtje iemand ergens anders op het idee komt om de brug ook maar weer een keer te laten zakken Dat zorgt dus weer voor ouderwetse opstoppingen in het dorp.
De oplopende frequentie komt mede door het feit dat het Wilhelminakanaal in de zomer gebruikt wordt door plezierjachtjes. Soms wel 3, 4 keer per uur op een mooie dag. En tegenwoordig hebben we ook een heuse jachthaven waar de eigenaren van die speelgoedbootjes kunnen aanleggen om een bitterbal te gaan eten. Zelfs de boot van Sinterklaas schijnt er af en toe te liggen. Het zorgt allemaal voor een gezellige boel, regelmatig wel vertraging maar op zich is er niks mis mee.
Ik heb er geen medelijden mee als je naar Eindhoven moet, dat doet door jezelf met je auto door de 30 km zone van de Nieuwstraat proberen te wurmen, en dan vervolgens voor de brug stil staat. Voor de brug staan is dan eigen schuld dikke bult. Er ligt een fantastische snelweg die je net zo snel (of nog sneller) naar Eindhoven brengt. Nergens voor nodig om je voor die brug te gaan zitten opvreten.
Maar het wordt een ander verhaal als er hulpdiensten met zwaailicht en sirenes aan komen gereden en de brug open is omdat plezierjachtjes er een voor een om de 5 minuten onderdoor moeten. Het is al zeker 2 keer gebeurd dat er een ambulance met haast strandde voor de brug. Afgelopen week stond de brandweer in de Nieuwstraat voor de brug, terwijl er in de Kanaalstraat een auto aan het afbranden was. Kordaat optreden van een brandweerman uit de straat heeft erger voorkomen. Voor hetzelfde geld ontploft de auto en ben je verder van huis. Er moet iets gebeuren om te voorkomen dat hulpdiensten stranden voor de brug.
Wellicht is het raadzaam om voor de brug verzamelpunten te maken zodat jachtjes er gezamenlijk de brug kunnen passeren, want het is voor de veiligheid niet handig als voor ieder wissewasje de brug maar opengaat. De brug is laatst zelfs opengegaan voor 2 waterfietsen in de vorm van witte zwanen, eigenlijk te zot voor woorden.
Maar we weten het, die zwanen krijgen in het dorp bijna alles voor elkaar.
Lees meer van Het Geweten
Het Geweten is een zelfstandig columnist. De meningen en opvattingen van Het Geweten is niet per se de mening van Ons Son en Breugel en/of haar redactieleden.
