‘We blazen de bieb’ op was de titel van de bijeenkomst in het gemeentehuis met mogelijke gebruikers van het MFA. Het enige wat op springen staat, lijkt het MFA zelf te zijn.

De frictie was duidelijk voelbaar. Diverse partijen, zoals de Oase en het Vestzaktheater, zaten zichtbaar ongemakkelijk te luisteren naar de presentatie. De insteek was om de bijeenkomst vooral positief en vriendelijk te maken, maar door de weerstand moest de gemeente overuren draaien om dit te bereiken. Dit terwijl de insteek van de bijeenkomst was om het plan van eisen in te kunnen vullen.

De ideale partner

De bijeenkomst opende met een voorgelezen toekomstvisie namens de bibliotheek waarbij gemoedelijkheid, toegankelijkheid en vooral positiviteit uitgestraald werd. Toch was er een opmerkelijke proefballon te horen in de toekomstvisie: de bibliotheek zag een commercieel partner zoals Brownies & Downies wel zitten als uitbater van de horeca in het MFA, dat later ook door de aanwezige kartrekkers namens de gemeente als mogelijkheid bekeken werd.

Nog voordat er maar een penstreep op papier staat heeft de gemeente al besloten om de exploitatie van het MFA in handen te leggen van de bibliotheek. De bibliotheek moet zorgen dat ’s ochtends de deur open gaat, dat alle aangesloten organisaties hun tijd en ruimte krijgen en ’s avond de deur weer sluit. John Frenken benadrukt dat de bibliotheek in hun ogen de ideale partner is voor het MFA, omdat het een ondernemer is die maatschappelijk verbonden is en een hele brede en ongedefinieerde taak heeft. Dat er geen ruimte meer is voor de bibliotheek als het gemeentehuis over enkele jaren op de schop gaat als er geen MFA komt, werd niet als argument geaccepteerd.

Struikelblokken

De intentieverklaring, een stukje papier wat de vorige bijeenkomst veel partijen het verkeerde keelgat in schoot, werd aan het begin van deze bijeenkomst achterwege gelaten. Het nieuwe stukje papier met enkel de zin ‘wilt u mee blijven praten over het MFA?’ werd door enkele toch gezien als veredelde intentieverklaring. Iets wat volgens de gemeente niet de bedoeling was. De gemeente is naarstig op zoek naar partijen die aan boord willen blijven en mee willen praten, maar hebben waarschijnlijk hun krediet al verspeeld. Veel partijen hebben daarom ook nog niets ingevuld, voornamelijk omdat zij eerst intern de vraag willen bespreken.

Want aanwezige partijen blijven het MFA niet zien zitten. De Boerderij, Braecklant, de Oase… allemaal locaties waar nu nog met alle plezier activiteiten worden ontplooid door mensen uit zowel Son als Breugel. Maar John Frenken ziet dat anders: dorpsbewoners moeten naar de Boerderij en Braecklant kunnen gaan, maar ook naar het MFA. Het centrum zou een ‘blind spot’ zijn, een stuk gebied dat nu nog onbediend wordt en een blinde vlek is. Son en Breugel is volgens de wethouder schijnbaar dusdanig groot, dat Braecklant en de Boerderij te ver weg is voor dorpsbewoners uit het centrum. Wordt de Boerderij enkel bezocht door mensen uit Breugel en Braecklant door mensen uit de Gentiaan?

De denderende trein

De gemeente probeerde te redden wat er te redden viel. Negativiteit werd getracht omgebogen te worden in positiviteit, met weinig succes. Wel werd uitgesproken dat als er geen vraag is, er ook geen aanbod komt. Hebben de verschillende partijen geen oren naar een MFA, dan komt deze er ook niet volgens de gemeente. “Je zet geen gebouw neer als er geen vraag is”. Waarom krijgen de aanwezige partijen, waarvan het overgrote deel al heeft aangegeven geen vraag te hebben, toch het gevoel dat het MFA een trein is die door blijft denderen?

Het is duidelijk dat het MFA in een negatieve spiraal terecht is gekomen. Er moet haast een wonder gebeuren om alle partijen en een lijn te krijgen. Maar het lijkt haast overduidelijk: het MFA moet er komen, met of zonder steun.