Wat als je op 17-jarige leeftijd kanker krijgt, in 2018 viert dat je 5 jaar kankervrij bent, maar eigenlijk nog helemaal niet vrij bent van allerlei onzekerheden en angsten?

Kanker achtervolgt je hele leven. In Meneer Kanker, een korte film van de Sonse student journalistiek Esmée Kneppers en Ashley Sarink voor hun minor audiovisual storytelling, wordt het verhaal van de Sonse Marit van Ruremonde verteld. Op haar zeventiende kreeg Marit de diagnose Hodgkin, beter bekend als lymfeklierkanker. Dit jaar viert ze vijf jaar kankervrij zijn, maar dat is alles behalve geruststellend. Angsten en onzekerheden achtervolgen haar, waardoor ze thuis zit van haar stage in het ziekenhuis.

“Ik vond het lastig dat mensen op mij af kwamen voor alleen mijn ziekte, maar ik had het toen niet in de gaten,” zegt Marit over haar periode van ziekte. “Ik vond de aandacht fijn. Ik heb er toen niet bij stilgestaan omdat je eigenlijk in een achtbaan zit en je gaat gewoon maar van chemo naar chemo. Dan sta je eigenlijk niet stil bij wat andere van je willen of verwachten.”

In februari 2013 krijgt Marit het goede nieuws: ze is kankervrij. Maar ze moet elk jaar opnieuw op controle, waardoor kanker altijd in haar leven blijft. Haar zelfbeeld is na haar ziekte niet beter geworden en durft zelfs te zeggen dat haar zelfverzekerdheid de bodem nu bereikt heeft. “Ik ben gewoon kneiter onzeker over mezelf. Dat is daar begonnen toen.”

“Het blijft denk ik altijd wel. Ik hoop dat het minder wordt. Maar ik ligt vaak ’s avonds met de gedachte dat ik iets voel, dat het weer foute boel is.”