Search
Close this search box.

Zittingsavond 2019: verandering van spijs doet eten

Zittingsavond 2019: verandering van spijs doet eten
Foto: Ons Son en Breugel

Krutjesgat heeft weer gelachen, gezongen en gedanst tijdens de traditionele zittingsavond. Met een aanwas aan nieuwe talenten.

Vier avonden een volle zaal. Dat zijn 3200 dorpsgenoten die een avond met Sonse artiesten voorgeschoteld kregen. Met een grote aanwas aan nieuwe artiesten (volgens de organisatie was maar liefst de helft van de optredende artiesten voor het eerst op het programma) een avond waarin de organisatie laat zien open te staan voor nieuwe ideeën. De presentatie was (zoals de laatste jaren) in de vertrouwde handen van Remco Heeren en Mariëlle Keijzers.

De intrade was een feest der herkenning voor degene die al enkele jaren de zittingsavonden bezoeken, met onder andere de Bloaskaken en zangers en zangeressen zoals Franklin van den Tillaard, Marsha van der Aa en Geert Verschuren. Het was ook de eerste keer dat we nieuwkomeling Evelien Slegers zien, die haar mannetje staat achter de piano. Met het nummer ‘This Is What It Feels Like’ en visuele ondersteuning werd het gevoel dat de organisatie graag over wil brengen omgezet in een goede start.

Na de eerste energieke uitspatting van de avond, de garde van de prins, was het podium voor debutanten Sander van der Aa en Geert Rouwenhorst als Cor en Don. Via hun tijdreisbureau worden avonturiers vooruit of terug in de tijd geworpen. De vermakelijke grappen over onder andere tijdreizen wist het publiek goed aan het lachen te krijgen. Een goede eerste keer. Met de gedachte dat de avond meestal een opbouw in kwaliteit kent, beloofde de avond veel goeds.

De jonge dames van Creation, bont gekleed in flitsende kleding, dansten op het podium een heuze dance battle uit met elkaar. De act werd met veel energie en overgave opgevoerd. Na deze dans was het de beurt aan Robert Keepers, die als de Neerlandicus Dick Tee de lachers op de hand haalde. Met kunstige woordgrappen, variërend van zeer complex naar te voor de hand liggend, ging het publiek stuk van het lachen. Normaliter zouden dergelijke oneliners in een moppenboekje te vinden zijn wat hooguit een gniffel teweeg zou brengen. Maar de manier van presenteren en uitstekende timing van Robert maakte het een geweldige act.

Zittingsavond 2019: verandering van spijs doet eten

Lisa Verkuijlen, Lars van Mil en Evelien Slegers zijn niet nieuw op podia in Son en Breugel, maar wel op de zittingsavond. Na een goede introductie op Music In Blue werd nu de stap gemaakt naar de tent. Het was duidelijk te merken dat de routine er nog in moet komen voor deze jonge artiesten. Met de zang zit er nog ruimte om te groeien, maar de grootste winst zal hem zitten in goede begeleiding om Lisa, Lars en Evelien zichzelf op het podium thuis te laten voelen en gebruik te maken van de ruimte.

Menno van Hoek kennen bezoekers van de zittingsavond als een tonprater die van een klein idee een hilarische act van kan maken. Dit jaar deelde hij het podium met Toon Meulendijks in de Grote Amigo Show. De act kwam over als een mengelmoes van losse ideeën, als of beide heren geen keuze konden maken welke richting ze op wouden. De drie acts (de kamer van koophandel, man/vrouw en pinguïn- en giraffenmop) waren vermakelijk, maar niet van het niveau dat we in ieder geval van Menno gewend zijn.

Na de pauze trapte DéDé Dance de tweede helft van de avond af. Het publiek kent DéDé als een vrij statische dansact van dames die weinig op het podium staan. Dit jaar was de stijgende lijn die de laatste paar jaren in is gezet doorgetrokken met een flitsende show vol beweging. Vervolgens was het podium voor de volgende tonprater: Harold Richters. Een routinier met elf jaar ervaring. Als scheidsrechter kwamen diverse anekdotes uit de voetballerij aan de orde, maar wist het publiek minder te overtuigen dan bijvoorbeeld Robert Keepers.

Het Dream Team van Avanti liet als laatste dansact van de avond hun nieuwe danspakjes en dansmoves zien. Het publiek was echter meer bezig met de act die na Avanti zou komen: Giel van Erp. Na zijn nu legendarische buut van vorig jaar, waarbij Giel als psycholoog het publiek rollend van het lachen op zijn hand kreeg, de taak om daar nog een schepje bovenop te doen. Als doventolk wist Giel de zaal stuk te krijgen. Zijn uitstekende grappen kregen door visuele ondersteuning als doof typetje een nieuwe dimensie. Weer een buut waar zittingsavondbezoekers over een paar jaar nog over zullen praten.

De debutanten van vorig jaar, de Lucky Flops, wisten toen te verrassen. Eigenlijk waren de zes heren van plan om de zittingsavond een ‘one time thing’ te maken, maar na het daverende succes van het jaar daarvoor toch een extra jaar. Met moderne, herkenbare muziek werd het publiek aan het klappen gezet. Door de choreografie werd de act niet alleen een lust voor het oor, maar ook voor het oog. Goed om te zien dat de zittingsavond de Lucky Flops goed is bevallen, want een act als deze heeft de zittingsavond nodig om niet monotoon te blijven.

Wat de rest van de avond nog restte, was zang. Jordy Xhofleer, die het zittingsavondpodium wel kent, nam debutant Guido de Jong bij de hand om met Nederlandse liedjes hem aan het publiek voor te stellen. Meezingers van onder andere André Hazes en Guus Meeuwis die in de smaak vielen bij het publiek en een goede match zijn voor Jordy en Guido. Er zit echter meer in de act, als de heren iets meer interactiviteit met het publiek zouden hebben, en elkaar.

De tweede ronde voor Lisa, Lars en Evelien was een herhaling van zetten, maar door het alcohol viel de onervarenheid en schoonheidsfoutjes het publiek niet meer op. Als ze eenmaal op de banken staan, weet je hoe laat het is. De oude prinsen de schone taak om ook hun zangkunsten te tonen. Want daar waar de heren normaal hun act playbacken, werd dit jaar gekozen om ‘live’ te zingen. De keuze vergde iets meer voorbereiding van de oud-prinsen dan we gewend zijn en pakte zeker goed uit. De vraag is meer: gaan de prinsen volgend jaar weer verrassen met iets anders?

De avond werd afgesloten door Esmée Kneppers en Ray Heessels. Het podium werd voor hen omgebouwd tot boxring, afgekeken van de live battles van The Voice Of Holland, om de twee uit te laten vechten welk genre (dance of rock) er nu eigenlijk beter was. De ring fungeerde meer als kooi voor Esmée en Ray, die duidelijk meer bewegingsvrijheid nodig hadden op het podium. Toen aan het einde van de act de ring werd verlaten kwam er duidelijk meer dynamiek in het optreden. Als rocker maakte debutant Ray een verpletterende indruk, als of de man al jaren op het zittingsavondpodium staat.

De organisatie heeft met de enorme aanwas aan nieuwe artiesten een enorme gok genomen die niet overal even goed uitpakte, maar wel aantoont dat ze niet stil blijven zitten en op veilig willen spelen. Veilig is nog altijd de keuze om met vier zangacts de avond af te sluiten, waardoor het moment van pieken iets te lang duurt. Vooral het jong talent kan nog veel leren van de routiniers waarbij de organisatie wellicht eens kan overwegen om hen niet alleen zangbegeleiding te geven, maar ook houdingsbegeleiding.

Meer foto’s zien? Kijke van vooral op onze Instagrampagina, waar we nog meer foto’s van de zittingsavond geplaatst hebben.