Search
Close this search box.

Zittingsavond spettert met gevarieerd aanbod van humor, zang en dans

Aris Weel op het podium van de Zittingsavond
Foto: Ons Son en Breugel

Met een breed en gevarieerd aanbod aan talent van eigen bodem is de zittingsavond van carnavalsvereniging de Krutjesrapers de opmaat voor het carnaval. Met enkele leuke verrassingen heeft de organisatie laten zien over creatieve ideeën te beschikken om het programma opfrissend en divers te maken.

De afgelopen jaren heeft de organisatie van de zittingsavond laten zien dat zij gaan voor kwaliteit en variëteit. Een klus waar zij langzaam naar toe zijn gegroeid, maar waar sinds vorig jaar de draai goed in is gevonden. Daarbij is, meer dan voorheen, gekeken naar verrassende elementen om de avond fris en gemoedelijk te houden, zonder afscheid te nemen van vaste waardes zoals de Bloaskaken en de presentatoren Remco Heeren en Mariëlle Keijzers.

Een goed voorbeeld is de creatieve insteek van Toon Meulendijks en Menno van Hoek. Daar waar het duo vorig jaar samen debuteerden met een iets wat rommelige act, trokken zij de volle aandacht als gepersifleerden Statler en Waldorf van The Muppets. Op hun eigen humoristische wijze staken zij de draak met enkele acts, prins Bas en hun eigen gespeelde ouderdom. Het concept was echter al sneller dan verwacht afgelopen.

Jan van Eck ging als vrouwenverslinder Janus de planken op. De tonprater vertelde over zijn escapades tijdens het daten met vrouwen van divers pluimage. De opwarmact had gedurende het kwartier dat Jan op het podium stond nog niet de volle aandacht. Dat en de iets gehaaste uitvoering zorgden er voor dat de avond iets wat langzaam op gang kwam.

Het inmiddels als meubilair beschouwde Aris Weel stelde zichzelf kwetsbaar op. Met enkel een akoestische gitaar, een kruk en een microfoon bracht hij op zijn eigen, unieke wijze de hit Rollercoaster van Danny Vera ten gehore. Een keuze die je op eerste gezicht niet zou verwachten op een zittingsavond, maar in goede handen bij Aris Weel. Luidkeels zong het publiek mee, dat op sleeptouw werd genomen door de dorpszanger pur sang.

De verrassing van de avond nam het stokje over van Aris. Maikel van den Berg stond (of beter gezegd, zat) vele zittingsavonden geleden al in de ton. Alhoewel, voor Maikel was een speciale ton gemaakt, gezien Maikel rolstoelgebonden is. De voormalig inwoner van Zonhove kreeg de zaal helemaal plat als paralympiër. Zelden heeft de zittingsavond op dusdanige wijze te maken gehad met zelfspot, waarmee Maikel van den Berg zich tot een ware comedian ontpopte. Zijn timing was uitmuntend, waardoor hij het publiek op zijn vinger wond.

Ook Eva Wiselius liet van zich horen. In haar uitvoering van It’s All So Quiet van Björk die zij samen met de Bloaskaken ten gehore bracht, kon het publiek weer even op adem komen na de lachsalvo’s van Maikel van den Berg. Op haar eigen wijze kon de muziekschoolhoudster laten zien waarom zij het conservatorium in Arnhem wist te volbrengen. Flierefluiter Jos van den Oever wist daaropvolgend met zijn tonpraatact het enorme succes van Maikel van den Berg jammer genoeg niet te evenaren.

Voor de pauze liet de gelegenheidsgroep Collabor8 van zich horen, om ook na de pauze hun kunsten te vertonen. De groep met daarin Lisa Verkuijlen, Evelien Sleegers, Esmeé Kneppers, Lars van Mill, Guido de Jong, Jordy Xhofleer en debutant Steven Elders werden door hun begeleider Marsha van der Aa op sleeptouw genomen. De groep talenten is door de jaren heen flink gegroeid. Met hun Nederlandstalige medley kreeg de groep samen met de Bloaskaken het publiek op de banken. En met name de 70’s medley met nummers van onder andere de Jackson Five en Diana Ross liet binnen deze groep eenieders kwaliteiten tot haar volste recht komen.

Na de pauze begon de tweede helft van het programma energiek met een krachtige uitvoering van het Dream Team van Avanti. Een opwarmer voor de buikspreker Robert Keepers, die na het enorme succes van vorig jaar over werd gehaald om ook dit jaar weer te doen. Tot eenieders verrassing bleek het echter niet een solo tonpraatact, maar een collaboratie met de Chiel van Erp als buikspreekpop. Het contrast tussen expressieve Chiel en de serieuzere Robert is aan de hoge kant, maar voor deze samenwerking juist een toegevoegde waarde.

De inmiddels bekende act Lucky Flops heeft de hele club dit jaar de volle aandacht gegeven. De uitstekende keuze om drummer Frank van den Broek niet meer opzij te schuiven maar ‘front and center’ het middelpunt te maken zorgde voor een evenwichtiger optreden. De kleurrijke club van blazers en slagerwerker wist ze zaal aan het swingen te krijgen zoals alleen de Lucky Flops dat kunnen.

Met een verrassende en flitsende act schudden de dames van DéDé voor eens en altijd hun reputatie als geflatteerde dansact van zich af. Hun bewegingen waren strakker dan ooit en door slim gebruik van blacklight een verfrissende choreografie. De schermen naast het podium hadden een toegevoegde waarde: een speciaal opgenomen video van de dans kon als verlengstuk ook achterin de zaal goed gezien worden.

Als afsluiter de vaste prik van de zittingsavond: het Prinsenritme. De vorig jaar ingeslagen weg van Prinsenritme Live lijkt hen dusdanig goed bevallen dat ook dit jaar een combinatie van studio- en livezang het publiek vermaakt werd door de oud-prinsen van Son en Breugel. De groep lijkt nu echter wel klaar te zijn met de dameskleding.

Meer foto’s zien? Kijk dan op onze speciale fotopagina of volg ons op onze Instagrampagina voor meer.