Twintig jaar lang stond brandweerman Marcel Rietveld klaar voor de gemeenschap van Son en Breugel. In die twintig jaar heeft Marcel mooie avonturen beleefd, de brandweerwagens onderhouden en pompbediendes opgeleid. Nu draagt hij het stokje over aan zijn dochter Kim Rietveld, die in de gemeente Vlijmen bij de brandweer zit.

Wie zich op zaterdagochtend in de buurt van het combigebouw begaf, zag Marcel stevast de grote, rode brandweerwagen van korps Son en Breugel schoonmaken en onderhouden. “Ik zorg dat de auto’s gewassen zijn, ik helpt mensen de slang te beheersen. Ik heb sinds 2011 pompbediendes opgeleid, daar ben ik heel actief mee geweest.” Wie het heel lief vroeg mocht dan ook een ritje maken in de wagen.

Maar naar twintig jaar stopt de brandweer voor Marcel. Niet omdat hij het niet leuk meer vindt, integendeel. Maar hij heeft pensioengerechtigde leeftijd behaald. “Ik heb mooie dingen meegemaakt, in die twintig jaar heel veel mooie dingen gezien. Ook wel verdrietige, maar ben wel altijd trots geweest.”

Dicht bij het vuur

Dat Marcel de weg vond naar de brandweer heeft het lontje ook aangestoken bij dochter Kim Rietveld. “Toen mijn vader uiteindelijk van fotografie naar de brandweer ging ben ik ook actief geweest als slachtoffer tijdens oefenavonden. Dus daarin kwam ik natuurlijk best wel heel dicht bij het vuur.”

Toen ze neerstreek in de gemeente Vlijmen was het voor haar ook een logische stap om daar in de rode wagen te stappen. De komende jaren gaat ze ervaring opdoen als manschap, maar hoopt het ook jaren vol te kunnen houden. “Ik ben natuurlijk eerder begonnen dan mijn vader. Ik ben op mijn dertigste begonnen. Dus waarschijnlijk zal ik het langer volhouden. Maar ja, dat is echt toekomstmuziek.”

Fakkel overdragen

Marcel kan dus met een gerust hart afscheid nemen van de brandweer in Son en Breugel, wetende dat zijn dochter door het vuur gaat voor de samenleving. Op de laatste zaterdag dat hij onderhoud pleegde aan de brandweerwagens, nodigde Marcel Kim uit om symbolisch de fakkel over te dragen.

Wat Marcel nu gaat doen, nu zijn zaterdagen niet meer gevuld zijn, weet hij nog niet zeker. “Ik denk dat ik een fiets ga aanschaffen en dan elke zaterdag hier langs de kazerne rijden om te kijken of er een leerling chauffeur bezig is. Dan kan ik op afstand beoordelen of hij het goed doet. Met een glimlach uiteraard.”